Η διάγνωση των κιρσών συνήθως ξεκινά με μια φυσική εξέταση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει οπτική επιθεώρηση της πληγείσας περιοχής ενώ στέκεστε, κάθεστε και ξαπλώνετε. Ο γιατρός μπορεί επίσης να ρωτήσει για τα συμπτώματα και το ιατρικό ιστορικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, απεικονιστικές εξετάσεις όπως ο υπέρηχος μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να εκτιμηθεί η έκταση της πάθησης και να εντοπιστούν τυχόν υποκείμενα ζητήματα, όπως θρόμβοι αίματος ή άλλα αγγειακά προβλήματα. Η απεικόνιση με υπερήχους μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της λειτουργίας των βαλβίδων στις φλέβες και για τον εντοπισμό τυχόν μπλοκαρισμάτων ή ανωμαλιών. Εάν ένας ασθενής έχει πιο σοβαρές ή περίπλοκες κιρσούς, μπορεί να χρειαστεί περαιτέρω έλεγχος για να καθοριστεί η καλύτερη θεραπευτική προσέγγιση. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει φλεβογραφία, η οποία περιλαμβάνει την έγχυση μιας χρωστικής αντίθεσης στις φλέβες και τη λήψη ακτινογραφιών για τη λήψη λεπτομερών εικόνων του φλεβικού συστήματος. Γενικά, εάν υποψιάζεστε ότι έχετε κιρσούς, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό για σωστή διάγνωση και αξιολόγηση της κατάστασής σας. Οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικές εάν η πάθηση διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα.

Η ενδοφλέβια αφαίρεση με λέιζερ (EVLA) είναι μια ελάχιστα επεμβατική ιατρική διαδικασία που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των κιρσών. Κατά τη διάρκεια του EVLA, μια μικρή ίνα λέιζερ εισάγεται στην προσβεβλημένη φλέβα μέσω μιας μικροσκοπικής τομής στο δέρμα. Η ενέργεια του λέιζερ χρησιμοποιείται στη συνέχεια για τη θέρμανση και τη σφράγιση της φλέβας, προκαλώντας την κατάρρευση και σταδιακή εξαφάνιση με την πάροδο του χρόνου. Το EVLA συνήθως εκτελείται υπό τοπική αναισθησία σε εξωτερικό ιατρείο και οι ασθενείς μπορούν συνήθως να συνεχίσουν τις κανονικές τους δραστηριότητες εντός μίας ή δύο ημερών μετά τη διαδικασία. Η διαδικασία είναι γενικά ασφαλής και αποτελεσματική, με χαμηλό κίνδυνο επιπλοκών. Το EVLA προτιμάται συχνά έναντι των παραδοσιακών χειρουργικών επεμβάσεων για κιρσούς, επειδή είναι λιγότερο επεμβατικό και απαιτεί λιγότερο χρόνο αποθεραπείας. Συνδέεται επίσης με χαμηλότερο κίνδυνο επιπλοκών και υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας. Ωστόσο, δεν είναι όλες οι περιπτώσεις κιρσών κατάλληλες για EVLA. Ο γιατρός σας θα αξιολογήσει την κατάστασή σας και θα συστήσει την καταλληλότερη θεραπευτική προσέγγιση με βάση τις ατομικές σας ανάγκες και περιστάσεις. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας συνδυασμός διαφορετικών επιλογών θεραπείας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιτευχθούν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.

Η σκληροθεραπεία με αφρό είναι μια θεραπευτική διαδικασία που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία ευρυαγγειών, κυρίως στα πόδια. Η διαδικασία αυτή απαιτεί τη χρήση ενός ειδικού αφρού που εισχωρεί στη φλέβα και προκαλεί τη συστολή των τοιχωμάτων της, καθιστώντας την "σκληρή" και εμποδίζοντας τη ροή του αίματος μέσα από αυτήν. Η σκληροθεραπεία με αφρό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία διαφόρων ευρυαγγειών σε συνδυασμό με Εξωθερμικό Λέιζερ και κρύο αέρα Η διαδικασία αυτή είναι σχετικά ανώδυνη και δεν απαιτεί αναισθησία, αλλά μπορεί να προκαλέσει κάποια δυσφορία στο σημείο εφαρμογής. Μετά τη σκληροθεραπεία με αφρό, συνήθως συνιστάται η χρήση καλσόν ή κάλτσας συμπίεσης για μερικές ημέρες προκειμένου να βελτιωθεί η θεραπεία και να μειωθεί ο κίνδυνος επιπλοκών.

Η φλεβική θρόμβωση είναι μια κατάσταση στην οποία σχηματίζεται ένας θρόμβος αίματος σε μια φλέβα του σώματος. Ο θρόμβος αυτός μπορεί να προκαλέσει μπλοκάρισμα της φλέβας, εμποδίζοντας έτσι τη ροή του αίματος και προκαλώντας δυσκολίες στην κυκλοφορία του. Η φλεβική θρόμβωση μπορεί να συμβεί σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, αλλά συνήθως συμβαίνει στις βαθιές φλέβες των ποδιών. Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου είναι η έλλειψη κίνησης, οι τραυματισμοί, η εγκατάλειψη ή η μείωση της δραστηριότητας, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η εγκυμοσύνη και η χρήση ορμονικών αντισυλληπτικών. Οι συμπτώματα της φλεβικής θρόμβωσης μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, πρήξιμο, αίσθημα βαρύτητας και ζέστης στο σημείο της θρόμβωσης. Το πόδι μπορεί να είναι σημαντικά πρησμένο. Στις πιο σοβαρές περιπτώσεις, η φλεβική θρόμβωση μπορεί να οδηγήσει σε επιπλοκές, όπως πνευμονική εμβολή. Η διάγνωση γίνεται με την κλινική εξέταση και την βοήθεια Doppler αγγείων και υπερήχου που μπορεί να εντοπίσει τον θρόμβο και την επέκταση του. Η συνήθης θεραπεία περιλαμβάνει κατάλληλη αντιπηκτική αγωγή με αντιθρομβωτικές ενέσεις η χάπια και σε σπάνιες περιπτώσεις χρειάζεται Νοσοκομειακή αντιμετώπιση και αντιμετώπιση με χειρουργική παρέμβαση η θρομβόλυση δηλαδή χορήγηση μέσα στην φλέβα με ειδικό φάρμακο που οδηγεί στην καταστροφή του θρόμβου και τον καθαρισμό της φλέβας.

Η αγγειοπλαστική είναι μια ιατρική διαδικασία που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της περιφερικής αγγειακής νόσου, η οποία είναι μια κατάσταση όπου οι αρτηρίες που παρέχουν αίμα στα πόδια και τα χέρια στενεύουν ή αποφράσσονται. Η διαδικασία είναι επίσης γνωστή ως περιφερική αγγειοπλαστική ή περιφερική αρτηριακή επέμβαση. Κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας αγγειοπλαστικής, ένας λεπτός σωλήνας που ονομάζεται καθετήρας εισάγεται στην προσβεβλημένη αρτηρία μέσω μιας μικρής τομής στο δέρμα. Ο καθετήρας καθοδηγείται μέσω της αρτηρίας χρησιμοποιώντας ακτινογραφία, μέχρι να φτάσει στην απόφραξη. Μόλις τοποθετηθεί ο καθετήρας, ένα μικρό μπαλόνι στην άκρη του καθετήρα φουσκώνεται για να ανοίξει η φραγμένη ή στενωμένη περιοχή της αρτηρίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να τοποθετηθεί στεντ στην αρτηρία μετά το φούσκωμα του μπαλονιού. Το stent είναι ένας μικρός διχτυωτός σωλήνας που κρατά την αρτηρία ανοιχτή και την εμποδίζει να κλείσει ξανά. Η αγγειοπλαστική χρησιμοποιείται συχνά για τη θεραπεία συμπτωμάτων περιφερικής αγγειακής νόσου, όπως πόνος ή κράμπες στα πόδια ή για τη βελτίωση της ροής του αίματος στα πόδια και τα χέρια. Η διαδικασία μπορεί να γίνει σε εξωτερικά ιατρεία και ο χρόνος ανάρρωσης είναι συνήθως σύντομος. Ωστόσο, όπως κάθε ιατρική διαδικασία, υπάρχουν ορισμένοι κίνδυνοι που σχετίζονται με την αγγειοπλαστική, όπως αιμορραγία, μόλυνση ή βλάβη στην αρτηρία. Ο γιατρός σας θα συζητήσει αυτούς τους κινδύνους μαζί σας πριν συστήσει τη διαδικασία.

Η περιφερική αγγειακή νόσος (PVD) είναι μια κατάσταση κατά την οποία τα αιμοφόρα αγγεία έξω από την καρδιά και τον εγκέφαλο, ιδιαίτερα αυτά που παρέχουν αίμα στα πόδια, τα χέρια και τα όργανα στην κοιλιά, στενεύουν ή αποφράσσονται. Η PVD προκαλείται συνήθως από αθηροσκλήρωση, μια κατάσταση όπου η πλάκα συσσωρεύεται μέσα στις αρτηρίες, μειώνοντας τη ροή του αίματος. Οι παράγοντες κινδύνου για PVD περιλαμβάνουν το κάπνισμα, τον διαβήτη, την υψηλή αρτηριακή πίεση, την υψηλή χοληστερόλη, την παχυσαρκία και το οικογενειακό ιστορικό καρδιακών παθήσεων. Τα συμπτώματα της PVD μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, μούδιασμα, αδυναμία ή αίσθημα καύσου στα πόδια, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της σωματικής δραστηριότητας. Η διάγνωση της PVD μπορεί να περιλαμβάνει φυσική εξέταση, ιατρικό ιστορικό, εξετάσεις αίματος, απεικονιστικές εξετάσεις (όπως υπερηχογράφημα, μαγνητική τομογραφία, αξονική τομογραφία) και μερικές φορές αγγειογραφία, μια εξέταση που περιλαμβάνει έγχυση σκιαγραφικής χρωστικής στα αιμοφόρα αγγεία για τον εντοπισμό εμπλοκών. Η θεραπεία για PVD συνήθως περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως διακοπή του καπνίσματος, τακτική άσκηση και διατήρηση υγιεινής διατροφής, καθώς και φάρμακα για τη διαχείριση υποκείμενων παθήσεων όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, η υψηλή χοληστερόλη και ο διαβήτης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστούν χειρουργικές επεμβάσεις ή ελάχιστα επεμβατικές διαδικασίες για το άνοιγμα ή την παράκαμψη φραγμένων αρτηριών.

Η νόσος της καρωτιδικής αρτηρίας (CAD) είναι μια κατάσταση που εμφανίζεται όταν οι καρωτιδικές αρτηρίες, οι οποίες είναι τα κύρια αιμοφόρα αγγεία που παρέχουν οξυγονωμένο αίμα στον εγκέφαλο, στενεύουν ή αποφράσσονται. Αυτό μπορεί να συμβεί λόγω της συσσώρευσης πλάκας, η οποία είναι ένας συνδυασμός χοληστερόλης, λίπους, ασβεστίου και άλλων ουσιών που συσσωρεύονται μέσα στα τοιχώματα της αρτηρίας. Η στένωση ή η απόφραξη των καρωτιδικών αρτηριών μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη ροή αίματος στον εγκέφαλο, αυξάνοντας τον κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου, παροδικού ισχαιμικού επεισοδίου (ΤΙΑ) ή άλλων νευρολογικών προβλημάτων. Η ΣΝ μπορεί να είναι ασυμπτωματική σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά σε άλλες μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως αδυναμία ή μούδιασμα στη μία πλευρά του σώματος, δυσκολία στην ομιλία ή στην κατανόηση της ομιλίας, προβλήματα όρασης, σοβαρό πονοκέφαλο, ζάλη ή απώλεια ισορροπίας. Η θεραπεία για ΣΝ μπορεί να περιλαμβάνει αλλαγές στον τρόπο ζωής, όπως διακοπή του καπνίσματος, υιοθέτηση υγιεινής διατροφής και ρουτίνας άσκησης και έλεγχος της υψηλής αρτηριακής πίεσης και των επιπέδων χοληστερόλης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστούν φάρμακα και χειρουργική επέμβαση για τη διαχείριση της πάθησης. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν γιατρό εάν έχετε οποιεσδήποτε ανησυχίες σχετικά με τη νόσο της καρωτίδας.